7 Juni Herten ontwijken op weg naar Vancouver

Na een korte nacht hoorde ik een wekker afgaan. Huh? Voor mijn gevoel lag ik net een paar uur te slapen dat ik Ricks pingeltje hoorde...uh...ik bedoel daarmee één van zijn tien apparaten maakte gekke bel geluidjes. Ook goedemorgen!
In de badkamer spiegel zie ik een bruine toet. We smeren elke dag met Etos anti zonnebrand, die ons niet laat verbranden. Het plakt niet aan je handen en ruikt erg lekker. Echt een aanrader!
Rick bakte voor ons een heerlijk eitje met kaas en ui. Omkomen van de trek doen wij zeker niet. Ha :-)

Gapend zat ik naast Rick in de auto toen we Princeton verlieten. We maakten grapjes over het beboste beren- en hertenlandschap, waar we al eerder grote herten met vossenkleuren hadden gespot. Prompt stond een sufffie van een groot hert aan de kant van de snelweg om over te steken. Dom, maar een prachtig gewei exemplaar met veel grijs en bruin haar.
Even later stond er weer zo'n groot hert onderaan een berg. Rick als een gek toeteren en het hert vloog meteen de berg weer op. Hopelijk hebben we deze gered van een autobotsing. Zo ging het nog een paar keer dat we herten spotten. Prachtige dieren, maar voor iedereen zowel hert als mens, levensgevaarlijk op de weg.

Onderweg zagen we een bordje met "Beaver Trail" Aangezien we gek van die beestjes zijn sloegen we af en parkeerde Rick de Mustang. De 10 minuten survival wandeling van dit toeristen "Beaver Trail" hebben we in de pocket hihi. Een prachtig stil, helder meertje waar elanden kwamen drinken 's ochtends en ook bevers, kikkers, vogels en meer woonden. Dit stond tenminste op een bord op het parkeerterrein.
We hoorden spechten zoeken naar insecten en kikkers druk kwaken. Helaas geen bever te zien. Die zijn al lang verhuisd natuurlijk vanwege die toeristen die hun rust kwamen verstoren ;-)
Na het bekijken van elke afdruk van paardenhoefjes in de natte grond en elk bloemetje geïnspecteerd te hebben ging ik weer zalig onbezonnen wildplassen en stapte daarna de auto weer in.

Door mooi landschap van valleien, bergen en kleine meertjes reden we, de wilde herten ontwijkend, de ongeveer 300 km richting Vancouver. We reden nog steeds op highway 3 via o.a. Langley, Jones Lake, Chilliwak, Coquitlam en Barnaby.
O ja foutje in de vorige blog: de plaats Oyosoos moet zijn Osoyoos. Wat een aparte namen toch...

Om 13:00 uur waren wij al in Vancouver.
Rick vond op zijn "Nexus 7" (mini pad) een motel in de stad en 3 km van het centrum af met gratis parkeren en Wi-Fi. Hebbes.
Even een dutje op bed, want we worden moe van al die frisse lucht. Er moet hier extra zuurstof in de lucht zitten. Het is zo puur en helder. Ik weet zeker dat het hier veel gezonder is dan in Nederland. Lekker hoor. De lucht is ook echt blauw. Soms is er geen wolk te zien. En als er wolken te zien zijn, wil ik ze allemaal op de foto zetten. Net wattenbolletjes, zo leuk ;-)

Om 15:00 uur vertrokken wij te voet, jawel, naar het centrum. Het doel was de haven. Het doel werd onderweg: hoeveel zwervers tel jij in deze straat? Pfff niet normaal meer. Dacht je uit een "slechte" (?) buurt te zijn, stond de volgende op half zeven met afgezakte broek midden op het trottoir! Of hoorde je achter je een zwerver plotseling schreeuwen zodat je in het winkelwagentje van de volgende zwerver van schrik sprong. Echt overal daklozen, opvallend veel. Triest zeg.

Na tig kilometers gelopen te hebben, in zonnig heet 25 graden, komen we aan bij een binnenmeer met een wandel promenade, met uitzicht op downtown Vancouver. Super mooi. Hier is veel vermaak, eetstands, kano's met 12 teams met roeiers die net aan wal kwamen, trommelende muzikanten, veel toeristen en gelukkig ook wandelende, skatende, fietsende, joggende en honden uitlatende Canadezen.
Veel foto's gemaakt van het uitzicht en overal stonden hoge flat gebouwen. Wolkenkrabbers met allemaal balkons (brrr zo hoog!) in prachtige moderne vormen.
(De foto's komen een keer op de blog).

Na een flinke wandeling kwamen we terecht bij de haven. Het cruise ship "Crowne Princess" lag nog in de haven. Dat is een torenhoog schip. Gigantisch.
Verder lopen was voor een volgende dag. Het was etenstijd. Met de taxi reden we terug voor 11 dollar/€ 6,50 naar het motel. Even opfrissen en te voet naar "Chronic Taco's" drie blokken verder en enkele straten naar rechts waar we een gevulde en gezonde burrito hebben gegeten. Heerlijk.

Rick vindt dat deze stad hem aan NYC doet denken maar ik mis de prachtige architectuur van die geweldige oude gebouwen van NYC die Vancouver mist. De wolkenkrabbers zijn wel mooi hier maar het haalt niet bij NYC. De winkels hier zijn ook gedateerd, behalve een keten zoals Starbucks bijvoorbeeld. Dat haalt niet bij de straten van NYC. De wolkenkrabbers in NYC hebben namen, zijn van bepaalde bedrijven, kantoren, winkels en hier zijn het hoofdzakelijk gewoon appartementen om te bewonen.
Uh, wanneer ik ietwat partijdig overkom; smaken verschillen en meningen ook. ;-)

Morgen verder deze leuke stad verkennen. Zin in! Waarschijnlijk eerst naar Stanley Park.
Enne......Dank voor het compliment Bertine! :-)