20 juni Van Banff naar Calgary

Gisterenavond heb ik, uiteraard met hulp van Rick, mijn foto's voor de blog proberen up te loaden, te verplaatsen en ook te deleten want mijn fotolimiet op de reisblog is verstreken terwijl ik nog geen 150 foto's heb geplaatsd. Dit aantal is namelijk het maximale voor een blog van deze site. Maar dat komt volgens Rick omdat ik grote foto's kwa MB heb. Balen dus. Ik doe mijn best voor the picts!

Vanmiddag had ik het zelfde probleem met mijn fotocamera. De vele filmpjes die ik gemaakt heb zijn groot plus de 975 foto's......... tja dan is het op een gegeven moment klaar. Ik heb 2 filmpjes gedelete en ongeveer 45 foto's van vele geiten, eekhoorns, geiten, bewolkte bergen en o ja van die geiten. Hihi, alsof ik naar de kinderboerderij in Canada ben geweest.
Rick zei al een paar dagen terug:" Het is net alsof we in een dierentuin zijn met een paar steden erin. Dat houdt het rijden in de auto wel spannend, omdat je nooit weet wat er nu weer uit de bossen te voorschijn komt."
Door al het deleten kan ik deze laatste 2 dagen nog wat op de gevoelige plaat leggen ;-)

Wat een dag weer. Af en toe een regenbui, soms het dakje open en dan weer wat zon of flinke bewolking. Gelukkig overwegend droog, dat is het belangrijkste.
We wilden op deze laatste Canada-autorit-dag zo graag een wolf zien of een eland. Dat laatste beest leeft heel schuchter diep in de bossen en komt alleen 's ochtends bij een watertje wat drinken. Ach, die hoop hadden we niet meer, maar de wens natuurlijk wel. Oke de wolf was redelijk, dus ogen goed open voor een wolf met een paar kleine wolfjes die samen spelen aan de kant van de weg.....dromen mag ;-)

We reden door het stadje Canmore. Net zo toeristisch als Banff maar allemaal laagbouw. Banff had hoge huizen en flats van een paar verdiepingen. Hier en daar wat hotels er tussen en allemaal druk druk druk. Canmore zag er wat dorpser uit maar ik weet zeker dat de toeristen daar ook de kassa laten rinkelen.

Onze rit:
Door de Bow Valley Trail zagen we weer een stuk of drie Big Horn goats en spotte Rick weer een schattig hertje dat we gefilmd hebben.
Het is een prachtig gebied. Af en toe stoppen voor wat foto's en oeh's en aah's te uiten.
Wat een fantastisch mooi land is dit toch!
Bij Kananaskis Trail even wild plassen met wat chipmunks en weer de Big Horn Goats midden op de weg. De geiten zijn het gewend dat auto's langs hen heen rijden. De enorme geiten zijn absoluut niet bang.
Ze weten allang dat ze niet worden aangereden.

O ja, we zijn gisteren niet naar een steakhouse gegaan. T is een lang verhaal. We kwamen uiteindelijk na 45 minuten lopen en zoeken, terecht bij een taverne met terras. Dit terras bevond zich aan de achterkant van het restaurantstraatje, uit de wind. Prima stekkie.
Rick had een Bison Pizza met sla en ik een Hawai met bbq saus en pulled pork (draadjesvlees). Wat dit met Hawai heeft te maken? Geen idee. De ananas was ook minimal aamwezig. Deze pizza zit in een overgansfase vermoed ik.
Vandaag hebben we bij de Subway een overheerlijk half broodje (groot genoeg) genomen met een ice tea. Wat is dat smullen. Geen grote maaltijd voor onze buikjes na zo'n lange auto-zit-dag. (Met nadruk op zit)


Oh en wat ik steeds vergeet, is de stand van de afgelegde kilometers te noteren. Pfff, dat heet jetleg. Oh Rick zegt net 3200 km! Das veel. We hebben 60 uren in de auto gezeten en zo'n 350 liter benzine opgemaakt.
Ja weet je, na drie dagen ging in Canada ons slaapritme goed maar de rest is echt nog van slag hoor. We maken opmerkingen die medelijwekkend te noemen zijn als ze niet zo lachwekkend geweest waren.
Ik noem er een paar. Het restaurant bevindt zich aan de overkant van de parkeerplaats. Zegt Rick:" Hoeven we niet te lopen...." Hij bedoelt dus, dan hoeven we niet de auto te nemen voor dat kleine stukje.
Ik in de bocht: " Zullen we de wc aandoen?" In plaats van de tv.
Moeilijk dat praten met de juiste woorden.
Of deze: " Deze...uh...bedoel ik niet." Geheel onduidelijk ook al zou ik op het woord komen wat op de stippellijn hoort. Geen juiste en volledige informatie dus kan Rick mij niet begrijpen, waardoor ik weer zeg:" Je weet wel.....die ene!" Nee dat weet hij dus niet. Hij weet niet eens welk onderwerp je wil bespreken, Daphne. Zo vermoeiend hahaha.

Wat info (plus een excuus hihi) : de cabinedruk en het zuurstofgehalte in het vliegtuig heeft ons natuurlijk ook niet mee geholpen. De druk in het toestel blijft de hele vlucht op een bepaald niveau, zeg 1500 meter hoogte boven zeeniveau. Dat kan onder andere voor vergeetachtigheid zorgen en dat men niet meer de juiste zinnen kan vormen. Sommige mensen worden letterlijk ziek van het vliegen.
Nu zijn wij grotendeels ook in de bergen geweest dus weer die zuurstof die minder is en ons allerlei simple woorden laat vergeten.
Ach, gelukkig hebben we er alletwee even veel last van... al 18 dagen.

Dat van de hak op de tak schrijven, vertellen, heb ik altijd al gehad dus kan ik dat niet wijten aan verminderde zuurstof ;-)

Onderweg hebben we dus een hertje gefilmd, een valk gezien die in het gras zat en opvloog (blijft een indrukwekkend roofdier), vele Big Horn Goats. Ik geloof wel 4x verschillende keren onderweg. Naast of meestal gewoon lekker midden op de weg!
Wat vandaag het leukste was van de dieren, vond ik tenminste, was de gewone berggeit met een kleintje naast zich. Ze liepen twee meter hoog tegen de rostwand aan. We stopten daar omdat het uitzicht aan de andere kant zo vreselijk mooi was. Ik wilde uitstappen en ohh daar stond ze. We zagen eerst alleen mama geit en toen ik iets zag bewegen bij haar achterpoot... zag ik dat kleine poepie ook. Door mijn eekhoorn-geluidjes keken ze mij precies in de lens aan. Top.
Rick zag aan de andere kant van de weg een giet die de weg wilde oversteken maar niet begreep wat Rick daar deed.
Leuk voor op de film en alles in zo'n prachtige omgeving.
Na verschillende enorm grote muggen, kleine eekhoorns en vogeltjes zagen wij de hoge bergen vervagen achter ons. Op naar de stad.
Op naar Calgary. Aan alles komt een einde.

60 Kilometer voor Calgary hoorden we sirens achter ons. Na enkele honderden meters stonden we allemaal stil. Voor ons, links van de weg lag in de berm een omgekieperde vrachtwagen met 2 grote verlangstukken (zuurstof tekort?...) verlengstukken met vracht.
Rechts van ons een zwarte personen auto met een achterkant die helemaal in elkaar zat. De vermoedelijke bestuurder, een jongen met rode oren en konen, stond tegen zijn portier aan, te praten met de politie. De vermoedelijke chauffeur van de vrachtwagen zag Rick dat hij zat te bellen in de berm. Geen gewonden?! Pfff. Heftig.
Veel hulpkrachten kwamen naar het ongeluk. 2 Ambulances, 2 politieauto's en 1 brandweerauto die later weer weg kon rijden. Ze weten natuurlijk niet of die auto in brand vloog na de aanrijding of de vrachtwagen of stel je voor dat die vrachtwagen explosieve stoffen aan boord had......... Gelukkig hebben we maar maar even in de file gestaan en waren niet betrokken bij dit ongeluk.

Om half vijf kwamen we aan in Calgary bij het Super 8 hotel. Alles oke op deze grote betaalbare kamer met airco, gratis wifi, parkeren en 2 grote bedden. Onze laatste 2 nachten zijn hier vast prima uit te houden!
Tot morgen :-)