12 juni Met de ferrie weer terug

Thanks voor het posten op de blog ladys :-) Leuk hoor.
Rick is druk bezig met de foto's van camera op mobiel op blog te plaatsen. Ik weet natuurlijk weer niet hoe dat werkt, maar wanneer we langer tijd hebben laat ik het weten!
Enne moet ik nog uitleggen dat die groep blote mannen bij elkaar uh...voor hen en mij als vrouw uh...niet interessant was...tja. ;-)
Goed we gaan bloggen:
Wat betreft het weer hebben we steeds mazzel. Als er regen wordt voorspeld gaan we net weer weg of heeft het net geregend wanneer we aankomen. Het dakje van de cabrio kan regelmatig omhoog dus we klagen niet over de heftige regenbui vandaag vanaf het stadje Hope richting Kamloops.

We hebben vanmorgen afscheid genomen van Vancouver Island en leren van onze fout van de vorige oversteek en zijn we om 10u aanwezig voor de ferrie van 11 uur bij Swartz Bay terminal.
Het café daar heet toepasselijk "Lands End". Er staan enkele kraampjes voor de toeristen. Een nieuw petje voor Rick zat er niet bij want het zijn blijkbaar de Aziaten die hier kopen....maat xs.
Een kraampje heeft leuke "oude" metalen borden met van die leuzen/teksten erop:
"Met wijn gaan je zorgen niet weg, hoewel...met melk ook niet." En daar staat een afbeelding van een vrolijke fles wijn met dito dame op uit de jaren vijftig. Echt grappig. Je kent ze vast wel.
Of de vrouw tegen haar man: "Oh sorry, ik geloof dat je me verwart met de schoonmaakster die we niet hebben."
Of: "Wijn wordt beter met de jaren, ik word beter met wijn." Of: "Loslopende kinderen worden hier voorzien van espresso en hun eigen kitten".
Of: "Natuurlijk wil ik mijn man gelijk geven, maar...dan zijn we beiden fout " (een lachende dame en de heer zie je en profiel) of een ouderwetse Coca Cola of een reclame met cowboys. Ik wilde de eekhoorn kopen met de tekst: "Welcome to the nuts house." Maar ik hou me in, want ik zie in alle winkels wel iets leuks wat ik mee wil nemen. De koelkastmagneetjes zijn al binnen.

Na de rustige overtocht worden we gevraagd door een stem vanuit de speekers om weer richting onze auto's te gaan en in te stappen. Starten mag pas als de deuren aan wal open gaan.
Rick liep voorop en pakte ondoordacht de eerste de beste deur om naar deck 4 te gaan. Hij liep prompt de dames wc in hahahha. Ik dacht nog: wat gaat Rick doen? Gelukkig zaten er maar zo'n vijftig mensen die dat gezien konden hebben ;-) Een meneer zei lachend: "Happens to all of us at least once."

Eindelijk rijden we dan op Highway 1, de beroemde snelweg of zoals een bord langs de snelweg aangaf met allemaal vlaggen er op: "Highway 1 for heroes." Hahaha, die gekke Canadezen toch. Highway 1 moet volgens de kenners in boeken 1 van de 5 mooiste snelwegen ter wereld zijn.

We hebben op een paar mueslireepjes de ochtend gehaald en wilden broodjes kopen voor onze lunch. Maar zoals dat vaker onderweg gaat: ach nog ff door blijven rijden, ja nog een stukje verder, nee das geen leuke picknickplek, nee ik heb geen trek nog, nee ik zie alleen een benzinestation we rijden even door.... Kwamen we in het stadje Hope aan om 14:30 uur.
Wij plassen bij het speeltuintje. En nee, niet naast de schommel maar keurige op het toilet wat weer keurig en schoon was! De publieke wc's zijn bijna overal schoon. Zelfs was hier weer zeep in de dispenser. Daar ben ik zo verbaasd over elke keer. Kunnen wij Nederlanders iets van leren. De wegen en trottoirs zijn ook schoon. Geen troep, peuken, blikjes of ander afval op straat.
In de kleine smoezelige buurtsuper stond een verlegen Aziatische meisje (?) Zij mompelde steeds iets onverstaanbaars waardoor de aankoop van brood en water een hele happening werd. ;-)

Om kwart voor drie zaten wij in de open auto naast een veldje aan de andere kant van het eerder genoemde speeltuintje (naast een picknicktafel en mooie hoge bomen) te wachten op het koken van het water in de waterkoker.
Waterkoker? Ja een waterkoker.
Rick heeft in 2001, voor onze eerste Amerika reis, ooit een reiswaterkoker gekocht bij de ANWB en daar hebben wij toen knakworsten in opgewarmd. Die kun je daarna niet meer gebruiken voor thee of koffie kan ik je zeggen. Bah. Maar goed dat wilde ik niet vertellen.
We stonden destijds geparkeerd ergens ter hoogte van Big Sur aan de kust tussen Los Angeles en San Francisco. We hadden een prachtig uitzicht over de oceaan op deze zanderige parkeerplek waar nog 1 busje stond.
Op het moment dat Rick het water van de worsten ging afgieten naast de Buick, onze huurauto, viel de deksel open............... en vielen de knakworsten op de grond. En toen gebeurde het: alle verstopte eekhoorntjes kwamen van alle kanten aanrennen en pikten allemaal een worst. We hebben ons slap gelachen.
Ik heb nog een foto dat 1 eekhoorn met een voor hem levensgrote worst rechtop in z'n pootjes aan het eten is. Ge-wel-dig.
Vanaf die tijd wisten wij dat zelfs knaagbeestjes op zijn tijd wat vlees lusten ;-)

Ik dwaal af... om 15 uur waren wij nog aan het wachten tot het water met inhoud ging koken dus onze lunch was al met al iets verlaat. De broodjes met ketchup, mosterd, kaas en gekookte smoked sausages waren zalig. Genieten en smullen.

We reden na dit uur pauze verder naar Kamsloop. Bij de Burger King naast ons motel "Country View Inn" hebben we een ijsje en mango smoothie genoten. We zijn vroeg in de motelkamer na deze lange reisdag en gaan straks lekker op bed de filmpjes en tv series bekijken. Morgen weer verder op Highway 1!